خاویار آسترا (تاس‌ماهی)

خاویار آسترا که از انواع تاسماهیان به ویژه تاسماهی ایرانی (قره‌برون/ A.persicus)، چالباش روسی(A.gueldenstaedti)  و شیپ(A.nudiventris)  استحصال می‌گردد بعد از خاویار بلوگا یکی از پرطرفدارترین و کمیاب‌ترین نوع خاویار می‌باشد. رنگ این نوع خاویار با توجه به نوع و بلوغ ماهی با طیف رنگی قهوه‌ای تیره تا بژ روشن بوده که به همین خاطر به خاویار طلایی معروف است. طعم گردویی و میوه‌ای آن باعث شده بسیاری از افراد آن را به نوع بلوگا ترجیح دهند. سایز دانه‌های تخم بستگی به گونه و شرایط تاسماهی متقاوت است. سایز خاویار قروه‌برون معمولاً از ۲/۵ تا ۳/۳ میلیمتر، سایز خاویار تاسماهی روسی یا چالباش ۲ الی ۳ میلیمتر و سایز خاویار تاسماهی شیپ ۱/۵ الی ۲/۵ میلیمتر می‌باشد.

خاویار قره برون بعد از خاویار بلوگا بهترین نوع خاویار ایران است بطوری که بسیاری از مردم طعم آجیلی و میوه‌ای خاویار قره برون را به خاویار بلوگا ترجیح می‌دهند.

در محیط پرورشی با دما و تغذیه مناسب تاسماهی ایرانی (قره برون) ماده در سن ۸ تا ۱۰ سالگی و با وزن ۱۴ تا ۲۲ کیلوگرم بالغ می‌شود. طول تقریبی ماهی قره بورون (قره برون) پرورشی در سن بلوغ حدود ۱۳۰ سانتی متر و میزان تخم دهی آن ۱۲ تا ۱۵ درصد وزن بدن ماهی است.

 

ماهی قره بورون (قره برون) نر در دریا در سن ۸ تا ۱۰ سالگی و ماده‌ها در ۱۰ تا ۱۲ سالگی بالغ می‌شوند. میانگین خاویار هر ماده ۵/۲۲ کیلوگرم و حداکثر ۱۲/۲ کیلوگرم گزارش شده است.

در محیط پرورشی نرها و ماده‌های هر دو گونه تاسماهیان روسی و شیپ به ترتیب در ۷ سالگی و ۸ تا ۱۰ سالگی بالغ شده و میزان خاویار آن ۱۲ تا ۱۵ درصد وزن بدن را تشکیل می‌دهد.

ماهیان نر چالباش روسی در طبیعت در سن ۱۱ تا ۱۳ سالگی و ماده‌ها در سن  ۱۲ تا ۱۶ سالگی بالغ می‌شوند و میانگین تولید خاویار در ماده‌ها ۳/۵ کیلوگرم است. ماهیان نر شیپ نیز در طبیعت عمدتاً در ۹ تا ۱۳ سالگی و ماده‌ها در ۱۳ تا ۱۶ سالگی در دریای خزر بالغ می‌شوند.