ماهی خاویاری سیبری

مشخصات بیولوژی تاسماهی سیبری در طبیعت و مزارع پرورشی

ماهی خاویاری سیبری با نام علمی Acipenser baerii و با نام معمولی تاسماهی سیبری یا siberian sturgeon گونه ای نیمه رودکوچ (anadromous semi-) یا نیمه مهاجر و ماهی آبهای شیرین است که در رودخانه های منطقه سیبری اَب، ینی سئی، کولیما، ایرتیش و… زندگی می کند. پرورش این ماهی نسبت به گونه های دیگر تاسماهیان آسان و رشد آن بسیار سریع تر و با مشکلات کمتری از نظر بیماری و… صورت می گیرد. تفاوت چشمگیر این ماهی نسبت به گونه های دیگر موجود در منطقه این است که می تواند هر ساله تخم ریزی کند.

همانطور که قبلا نیز اشاره شد رشد تاسماهیان بستگی به عواملی از جمله دما و تغذیه مناسب آنها دارد. رشد ماهی خاویاری سیبری در طبیعت بین ۶۵ تا ۱۶۷ سانتیمتر و حداکثر اندازه گزارش شده آن ۲ متر با وزن بیش از ۶۵ کیلوگرم است. طول پوزه این گونه ۴۶ درصد طول سر است. در محیط طبیعی نرها بین ۹ تا ۱۵ سالگی و ماده ها بین ۱۶ تا ۲۰ سالگی بالغ می شوند.

بلوغ ماهی خاویاری سیبری ماده در محیط پرورشی در سن ۵ تا ۶ سال با وزن ۸ تا ۱۲ کیلوگرم و طول بدن ۸۰ تا ۱۰۰ سانتی متر بوده و میزان تخم دهی آن ۱۲ تا ۱۷ درصد وزن بدن آن است.

ارزش اقتصادی تاسماهی سیبری

خاویار تاسماهی سیبری به خاویار “بری” معروف است و گوشت آن بعد از ماهی اوزون بورون (اوزون برون) و فیل ماهی متقاضیان قابل توجهی دارد. در برخی کشورها از پوست این گونه در فرآوری چرم برای تولید چکمه، کلاه، دستکش و وسایل زینتی استفاده می شود. تجارت آن نیز مانند ماهی استرلیاد علاوه بر مصرف گوشت و خاویار، به منظور استفاده در آکواریوم های عمومی و… انجام می شود.

مجتمع کشت و صنعت لزیر با دارا بودن کلاس های سنی متناوبی از این گونه، مقدار معتنابهی از خاویار و گوشت آن به بازارهای داخلی و خارجی عرضه نموده و توانسته ضمن ارزآوری تعداد قابل توجهی اشتغال در جامعه ایجاد نماید.